Wiemy, jak ważne są pierwsze lata życia.
Wiemy, jak sprawić, by ten czas był wyjątkowy i rozwinął Twoje dziecko.
Czym jest bliskościowe podejście?
Bliskościowe podejście w edukacji to model oparty na budowaniu głębokich, empatycznych relacji między nauczycielami a uczniami. To, co najważniejsze, to zrozumienie, że relacje oparte na zaufaniu, wzajemnym szacunku i emocjonalnym wsparciu są kluczowe dla efektywnego uczenia się i rozwoju młodych ludzi.
W bliskościowym podejściu opiekun jest nie tylko przekazicielem wiedzy, ale także przewodnikiem, który wspiera ucznia na różnych płaszczyznach – intelektualnej, emocjonalnej, społecznej. Budowanie takiej relacji wymaga otwartości na potrzeby dziecka, umiejętności słuchania oraz gotowości do dostosowywania metod nauczania do indywidualnych potrzeb i możliwości.
Jednym z kluczowych aspektów bliskościowego podejścia jest uważność na emocje dzieci. Opiekunowie, którzy przyjmują tę filozofię, starają się zrozumieć emocjonalne tło, które towarzyszy uczeniu się, i reagować na nie w sposób wspierający. Tego rodzaju podejście pomaga w budowaniu pozytywnych doświadczeń edukacyjnych, które mogą mieć trwały wpływ na rozwój osobowości dziecka oraz jego przyszłe sukcesy.
Podsumowując, bliskościowe podejście w edukacji to styl towarzyszenia dziecku, który koncentruje się na relacjach i emocjach. Umożliwia ono tworzenie środowiska sprzyjającego wszechstronnemu rozwojowi, gdzie edukacja staje się nie tylko przekazywaniem wiedzy, ale również budowaniem wartościowych i trwałych relacji, które mają moc kształtowania przyszłości młodych ludzi.
"Bycie z dzieckiem jest niekończącą się nauką.”
Czym jest podejście projektowe Reggio Emilia?
Podejście Reggio Emilia to unikalna filozofia edukacyjna, która narodziła się w latach 40. XX wieku we włoskim mieście Reggio Emilia. Twórcą tego podejścia był pedagog Loris Malaguzzi, który wspólnie z lokalną społecznością stworzył model edukacyjny oparty na szacunku, autonomii i aktywnym uczestnictwie dzieci w procesie uczenia się. Reggio Emilia koncentruje się na dziecku jako na kompetentnym, ciekawym świata i zdolnym do budowania wiedzy uczestniku edukacji.
Centralnym elementem podejścia Reggio Emilia jest metoda projektowa, która stawia dziecko w centrum procesu nauczania, uznając je za głównego aktora w poszukiwaniu i konstruowaniu wiedzy. Projekty, które są realizowane w tej metodzie, wynikają z zainteresowań, pytań i potrzeb dzieci, co sprawia, że proces nauki staje się niezwykle angażujący i motywujący. Projekty mogą obejmować szeroki zakres tematów – od nauk przyrodniczych, przez sztukę, po badania społeczne – i trwają tak długo, jak jest to konieczne, aby dzieci mogły dogłębnie zbadać wybrany temat.
Nauczyciel w podejściu Reggio Emilia pełni rolę przewodnika i współbadacza, który uważnie obserwuje i słucha dzieci, by lepiej zrozumieć ich perspektywę oraz wspierać ich w realizacji projektów. Ważnym elementem jest dokumentacja procesu nauki, która pomaga nauczycielom, dzieciom i rodzicom śledzić postępy i refleksje towarzyszące danym projektom.
Dokumentacja może przyjmować formę zdjęć, notatek, rysunków czy innych artefaktów, które ilustrują drogę, jaką przeszły dzieci podczas nauki.
W podejściu Reggio Emilia otoczenie jest nazywane "trzecim nauczycielem", ponieważ przestrzeń edukacyjna jest starannie zaplanowana i aranżowana w taki sposób, aby stymulować kreatywność, współpracę i eksplorację. Przestrzeń ta jest elastyczna, co pozwala na dostosowywanie jej do zmieniających się potrzeb i zainteresowań dzieci.
Reggio Emilia podkreśla także znaczenie współpracy społeczności, w tym rodziców, którzy są integralną częścią procesu edukacyjnego. Uznaje się, że rodzina, szkoła i lokalna społeczność powinny współpracować, aby wspierać rozwój dziecka w sposób holistyczny.
Projektowe podejście Reggio Emilia to innowacyjna i inspirująca filozofia edukacyjna, która stawia na kreatywność, eksplorację i współpracę. Dzieci w tym modelu są aktywnymi twórcami swojej wiedzy, a nauka staje się dla nich fascynującą podróżą, która odzwierciedla ich zainteresowania i pasje.